Waarom stilte soms oncomfortabel voelt – juist als je ernaar verlangt
Veel mensen verlangen naar rust, maar ervaren juist onrust als ze stil worden. Ontdek waarom die onrust niet verkeerd is, maar het begin van echt bidden en mediteren.
Als stilte niet brengt wat je verwacht
Je kunt ernaar hunkeren: stilte. Even niets moeten. Gewoon ademen, aanwezig zijn.
En toch – zodra het stil wordt, merk je hoe vol het vanbinnen is. Gedachten schieten alle kanten op. Er duiken herinneringen op, zorgen, verlangens, dingen die je liever niet voelt. Je wilt rust, maar krijgt juist onrust. Hoe kan dat?
Misschien is dat niet het teken dat er iets misgaat, maar dat je eindelijk begint te luisteren.
Stilte als plaats van eerlijkheid
De Indiase jezuïet en psycholoog Anthony de Mello begeleidde talloze mensen in meditatie. Hij zag hoe stilte vaak eerst spanning oproept: zodra het lawaai verstomt, worden we geconfronteerd met wat onder de oppervlakte leeft.
Voor De Mello was dat geen probleem, maar een kans. Stilte brengt ons niet weg van het leven, maar juist dieper in contact met wat er werkelijk speelt. Ze nodigt uit om niet te oordelen, niet te vluchten, maar eenvoudig aanwezig te blijven.
De weg naar binnen
Ook de jezuïeten William Barry en William Connolly, die veel schreven over geestelijke begeleiding, ontdekten dat de weg naar God dwars door onze menselijke ervaring loopt. Niet omheen, maar erdoorheen.
Wie leert stilstaan bij wat hij voelt – vreugde, spanning, gemis – leert daarin de bewegingen van de Geest onderscheiden. Dat vraagt geen perfecte rust, maar bereidheid om te luisteren.
Misschien is dat wel waarom stilte zo confronterend is. Ze maakt voelbaar wat we meestal proberen te vermijden. Maar juist daar, in dat rauwe en eerlijke terrein van binnen, kan iets nieuws beginnen.
Onlangs (eindelijk) verschenen in Nederlandse vertaling. Je weet niet wat je leest! Uitzonderlijk goed boek. Ook voor wie op zoek is naar een boek voor zijn eigen spirituele leven.
Onrust als toegangspoort
We denken vaak dat bidden pas lukt als we vrede voelen. Maar wat als de onrust zelf al onderdeel is van het gebed?
De Mello geloofde dat gebed begint waar we ophouden met streven en blijven bij wat er is.
Stilte is niet iets wat wij moeten maken, maar een ruimte waarin wij mogen aankomen.
Wie dat aandurft, ontdekt langzaam dat ook onrust een deur kan zijn: een plek waar we leren vertrouwen dat we niet alleen zijn.
Een andere vrede
Stilte verandert niet altijd je omstandigheden, maar wel de manier waarop je aanwezig bent.
Ze nodigt je uit om mild te worden voor jezelf, om de dingen te laten zijn zonder ze meteen te willen oplossen.
Daar groeit een ander soort vrede – niet de afwezigheid van spanning, maar het besef dat je gedragen wordt, ook in de onrust.
Gebed is geen onderwerp om over te lezen, maar een ervaring die je alleen leert door te doen.
Begin vandaag nog met stilte
Ontdek in tien dagen hoe gebed niet iets is wat je maakt, maar wat je ontvangt. Download mijn gratis cursus.
